Yeni bir rapora göre, yaklaşık 2,5 milyon insan (kabaca Manitoba ve Saskatchewan’ın toplam nüfusu) zihinsel sağlıkları için yeterli bakımı alamıyor.
Raporu Salı günü yayınlayan Kanada Ruh Sağlığı Derneği (CMHA), raporu ülkedeki ruh sağlığı, bağımlılık ve madde kullanımı ortamının bir haritası olarak tanımladı.
Grubun ulusal kamu politikası direktörü Sarah Kennell bir röportajda “İyi durumda değiliz” dedi. “Birçok Kanadalı için akıl sağlığı aslında kasvetli.”
Rapor, bakıma yapılan harcama miktarından intihar oranlarına ve zihinsel sağlık sorunları olan kişilere yönelik ayrımcılık düzeylerine kadar 24 ölçümü, varsa il ve bölgeye göre ayrıntılarla birlikte inceledi.
Raporda, eyaletlerin ve bölgelerin toplam sağlık hizmetleri bütçelerinin ortalama yüzde 6,3’ünü, yani CMHA tarafından önerilen yüzde 12’nin kabaca yarısını ruh sağlığına harcadığı belirtiliyor. Bu, Fransa gibi evrensel bir sisteme sahip olan ve yüzde 15’ini ruh sağlığına harcayan bir ülkeyle karşılaştırıldığında küçük bir rakam.
Halk sağlığı sorunlarını araştıran Toronto’daki Wellesley Enstitüsü’nün CEO’su ve psikiyatrist Dr. Kwame McKenzie, Kanada’daki rakamın zamanla azaldığını ve diğer sağlık harcamalarına ayak uyduramadığını söyledi. CMHA raporunda yer almadı.
“Bu beni gerçekten şaşırttı. Aslında olduğumuzdan daha iyi durumda olduğumuzu sanıyordum.”
Reçeteden sonra “Kendi başınasın”
Leanne Minichillo, yıllar önce acil servise ilk gittiğinde akıl sağlığı bakımı almanın ne kadar zor olduğunu hatırlıyor.
CMHA’nın Yaşam Deneyimi Olan İnsanlar Ulusal Konseyi başkan yardımcısı Minichiello’ya depresyon, anksiyete, sınırda kişilik bozukluğu ve DEHB teşhisi konuldu.
Üniversite yıllarında ara sıra bir psikiyatristle konuşsa da, 12 yıl önce doğum yaptıktan sonra daha fazla yardım alması gerektiğini hissetti. Doğum sonrası depresyon yaşadığını düşünerek acil servise gitti.
Kanada’nın dört bir yanındaki şehirler bağımlılık kriziyle mücadele ederken, giderek artan sayıda politikacı bir çözüm olarak istemsiz uyuşturucu tedavisini öneriyor, ancak CBC’den Mike Crowley’in açıkladığı gibi, gidilecek yolun istemsiz bakımın olduğuna dair kanıtlar net olmaktan çok uzak.
Bir psikoterapi uzmanına görünmek istediğini ancak yalnızca reçete aldığı için hayal kırıklığına uğradığını söyledi.
Minichiello, “‘Tamam, işte reçeteni al ve gidebilirsin’ gibiydi” dedi. “Ama o zaman tek başınasın.”
CMHA raporunun yazarları, yaşam deneyimi olan diğer kişilerin de hastaneler ile toplumdaki ruh sağlığı hizmetleri arasındaki kopukluktan bahsettiğini ve bunun yeniden kabullere katkıda bulunduğunu belirtti.
Raporun temel bulguları da bu endişeyi tekrarladı ve federal fon ve akıl sağlığı ve madde bağımlılığı bakımıyla ilgili politikayı “yetersiz” olarak nitelendirdi. Ayrıca Kanada genelinde bu bakım ve sosyal desteğe erişimde eşitsizlik olduğunu ve veri eksikliği nedeniyle bunu gerçekten ölçmenin zor olduğunu söyledi.
Rapor, sınırlamalar arasında Yukon, Kuzeybatı Toprakları ve Nunavut’taki “önemli” veri boşluklarına dikkat çekiyor. COVİD-19 salgını sırasında bazı veriler toplandı ve bu durum bazı göstergelerin şişirilmesine veya yetersiz temsil edilmesine yol açmış olabilir.
Kennel, Kanada’daki sağlık verilerinin genellikle hastanelerden ve doktor muayenehanelerinden toplanmasından dolayı, başka yerlerdeki danışmanlık ve psikoterapi hizmetlerinin sıklıkla sağlanmadığını söyledi. Kırsal nüfusun yanı sıra gençler ve yerli halk hakkındaki bilgiler de dahil olmak üzere demografik bilgiler söz konusu olduğunda veri kalitesi de bir kısıtlamadır.
Grup, raporu iki yılda bir güncellemeyi planlıyor.
Raporda, sağlık sisteminin ruh sağlığına öncelik vermesi gerektiği belirtiliyor
Minichiello’nun tedavisi iyileşmeye başlamasına yardımcı oldu.
Toronto sakini, son yedi yıldır ayakta tedavi ortamında psikoterapi konusunda uzmanlaşmış bir aile doktoruyla görüşüyor.
“Hayatımı kurtardın” dedi.
Kanada Şehir Enstitüsü başkanı ve CEO’su Mary Rowe, şehir merkezlerini etkileyen evsizlik, bağımlılık ve ruh sağlığı sorunlarını ele almak için kapsamlı bir yaklaşıma ihtiyaç olduğunu söylüyor.
Minichiello, teşhis konulduktan sonra kendi toplumunda kaynak bulmak gibi kendi kendine yardım edebilecek imkanlara ve zamana sahip olduğunu itiraf ediyor.
CMHA’dan McKenzie ve Kennell programların teşvik edilmesi gerektiğini söyledi Psikolojik esnekliksosyal ve duygusal öğrenme gibi Okullardainsanların bir zihinsel sağlık sorununu yaşadıklarında daha çabuk tanımalarına yardımcı olabilir.
CMHA raporu aynı zamanda ruh sağlığında umut verici bazı yeniliklerin de altını çizdi:
CMHA’nın ulusal politika ve araştırma analisti Lena Lowe, danışmanlık, bağımlılık tedavisi ve yeme bozukluğu tedavisi gibi kamu tarafından finanse edilen hizmetlere daha fazla erişimin sağlanması için zihinsel sağlığın genel sağlık sisteminin daha büyük bir parçası haline getirilmesi için mevzuat çağrısında bulundu.
CMHA raporunda, gelir ile ruh sağlığı arasında da güçlü bir bağ olduğu için toplumdaki bakımın aynı zamanda barınma, sosyal hizmetler, uyuşturucu, ceza hukuku ve politikanın yanı sıra gelir desteğini de içerdiği belirtildi.
Raporun yazarlarından biri olan Lowe, “İnsanlar vaka yöneticisi veya destekleyici barınma gibi şeylere ihtiyaç duyduklarında bu hizmetlere erişebilmeleri gerçekten zor” dedi.
McKenzie, “İyi bir zihinsel sağlık ekonominin temelidir” dedi.
“Sağlıksız bir iş gücünüz, sağlıksız ebeveynleriniz veya sağlıksız çocuklarınız varsa, iş gücünüz ve ekonominiz zayıflayacak ve bu da milyarlarca dolara mal olacak; tabii bunu doğru şekilde yapamazsak.”