“Bu adamlar bunu gerçekten önemsiyor”: Moda tasarımcısı Dene liderliğindeki Dehcho erkekleri kendi ceketlerini dikiyor

77 yaşındaki Wilbert Antoine, beyaz bir gömlek giyiyor ve kendi yaptığı ceketin son rötuşlarını yapıyor.

İlk dikiş projesinden gurur duyan Antoine, “Heyecan verici” dedi.

Düşünceleri, yatılı okula gitmeden önce çocuklarına mokasen ve eldiven yapan usta terzi annesiyle kalıyor.

Antoine, “Her şey alındı” dedi. “Annemin benim için yaptığı şeyleri yapabildiğim için çok alçakgönüllüyüm ve minnettarım.”

Antoine, Teksas’ın kuzeybatısındaki Fort Simpson’daki Łı́ı́dlı̨ı̨ First Nation’ın bir üyesidir. Toplumda türünün ilk örneği olan bir erkek terzilik atölyesine katılıyor.

Atölyeye girdiğinde yanında annesinin 60 yıl önce ilham vermesi için diktiği bir ceketi getirdi: Her iki yanında düzinelerce el işlemeli pembe çiçek bulunan çok beğenilen beyaz bir elbise.

Annesinin terzileri gibi, kendi üzerinde çalıştığı -mavi çiçeklerle makine işlemeli- ceket de türünün tek örneği olacak.

“Bu konuda gerçekten heyecanlıyım” dedi.

First Nation, erkeklere yeni bir beceri öğrenmeleri ve birbirleriyle ve kültürleriyle bağlantı kurmaları için bir alan sağlamak amacıyla geçtiğimiz haftalarda atölye çalışması düzenledi.

Dehcho’nun Mackenzie Bölgesi’nde yaklaşık 135 kişilik bir topluluk olan Wrigley, NWT’deki Pedzéh Kı̨ First Nation vatandaşı olan dini moda tasarımcısı Darcy Moses’tan yardım ve uzmanlık istediler.

Muse’un uzman talimatları doğrultusunda her kişi kavun yününden, ağır saten astardan ve geleneksel füme tabaklanmış geyik derisinden bir ceket kesti; hepsi farklı boyutlarda. Her biri ceketlerini süslemek için makineyle işlenmiş kendi tasarımlarını (dini güller, kurtlar ve hayat ağacı) yarattılar.

Dean’in couture tasarım işinin dışında kadınlara ceket yapımı atölyeleri sunan Moses, “Bu, yalnızca erkeklerle çalıştığım ilk çalışmamdı” dedi.

Musa, “Ailedeki erkekler için ceket yapanlar sadece büyükanneler, teyzeler veya anneler değil, bu adamlar kendi ceketlerini yapmayı öğreniyorlar” dedi. “Bu çığır açıcı. Bu adamlar bu işe gerçekten meraklı.”

Geleneksel kıyafetlerin yeniden canlanmasına yol açan

Başkan Kelly Antoine kaç kişinin kaydolacağından emin değildi. On noktayı da hızla doldurdular.

Birkaç yıl önce yaşlılardan geleneksel kıyafet giyenlerin sayısının azalmasından endişe duyduklarını duyduktan sonra kişisel olarak bir erkek terzilik atölyesini görmek istediğini söylüyor.

“Bu beni gerçekten çok etkiledi, biliyorsunuz, buna geri dönmemiz gerekiyor” dedi ve çalıştayın ivme kazanarak First Nation’ın gelecekte daha fazlasını sunabilmesini ve geleneksel kıyafetlerin yeniden canlanmasını tetikleyebilmesini umduğunu da sözlerine ekledi.

Musa, bu canlanmanın bir kısmının, yerel tasarımların ilgi kazandığı moda dünyasının diğer köşelerinde zaten gerçekleştiğini söylüyor.

Kendi ceketlerini ya da büyükbabalarının ceketlerini gururla giyen gençlerin sayısının arttığını görmeye başladığını söylüyor.

Şunları ekledi: “Sanki tüm dünya kıyafetleri açısından değişiyor, değil mi? O yüzden tam zamanı olduğunu düşünüyorum.”

“Bu iyi bir ilaç”

Łı́ı́dlı̨ı̨ Kų́ę́ First Nation toplum sağlığı koordinatörü Deneze Nakehk’o, omuzlarının üzerine koyu mor kumaşı örtüyor. Her iki tarafı da işlemeli iki şimşek süslüyor.

“Süper kahraman görünümüne gidiyorum” diye şaka yaptı.

Şimşekler onun iki çocuğunu temsil ediyor.

“Onlar benim hayatımda da şimşek gibiler” dedi.

Arkasında ebeveynlerinin iki yıldızı ve onun kadınsı yanını vurgulayan ay evresi var.

Katılımcıların birbirlerinin tasarımlarından ilham aldıklarını söylüyor.

“Hepimiz birbirimizin enerjisine kapıldık” dedi.

“Bu iyi bir ilaç.”

Nakiko, atölye çalışmasının dikiş becerileriyle sınırlı olmadığını söylüyor. Aynı zamanda ilgili erkekleri güçlendirmeyi amaçlayan bir projedir.

“Çok savunmasız bazı cesur insanlarımız var çünkü bazen ne kadar az bildiğinizi bilerek bir şeye maruz kalmak istemezsiniz” dedi.

“[It takes] Ortaya çıkıp şöyle deme cesareti: “Hey, nasıl dikileceğini bilmiyorum ama kazak yapmak istiyorum.” “Bu tür bir enerjinin toplumdaki diğer insanlara bulaşıcı olacağını düşünüyorum.”

Wilbert Antoine için bu bir öğrenme deneyimi; onu nihai ürününü görme beklentisiyle dolduran bir deneyim.

Bedenine oturan ceketini kaldırarak, “Bu fırsat için çok minnettarım” dedi.

First Nation, bu erkek terzi dükkanının son olmayacağını söylüyor.

Wilbert Antoine iyileştiğini söylüyor.

“Tüm bu süre boyunca gülümsüyordum.”